Но, имајте во предвид дека во мемоарите пишал: „Новиот термин, физичар, е и за мојата уста и за уши толку непријатен што мислам дека никогаш нема да го користам“. Што мислите Вие? Прочитајте ја статијата и сами донесете заклучок!
Мајкл Фарадеј, англиски физичар и хемичар, познат по многу откритија, првенствено во областа на електричната енергија и магнетизмот, е роден на 22 септември 1791 година во малото гратче Newington Butts. Живеел во сиромашно семејство, па сам се издржувал и школувал. На четиринаесет години работел како заменик книговодител и продавач. Во тој период, прочитал многу книги и развил интерес за науката, за електричната енергија а бил особено инспириран од книгата „Разговори за хемијата“ од Џејн Марсет. На 19 години се запишал на студии кај прочуениот хемичар Хемфри Дејви. Видот на Дејви бил оштетен по експериментот со азот трихлорид, па го ангажирал Фарадеј како секретар а потоа како лабораториски асистент. Се вели, со одредена вистина, дека Фарадеј бил најголемото откритие на Дејви (а Дејви е познат како хемичарот со најмногу откриени елементи: Натриум (Na) и Калиум (K) во 1807 година и Калциум (Ca), Магнезиум (Mg), Барум (Ba) и Стронциум (Sr) во 1808 година). Дејви му доверил на Фарадеј подготовка на примероци од азот трихлорид, но и двајцата биле повредени во експлозија на оваа многу чувствителна супстанца.
Кога Фарадеј му се придружил на Дејви во 1812 година:тоа било време на револуција во хемијата на тоа време. Антоан-Лорен Лавоазие, најзаслужниот за основањето на модерната хемија, извршил преуредување на хемиското знаење во 1770-тите и 1780-тите, инсистирајќи на неколку едноставни принципи. Исто така, тој бил под влијание на атомската теорија,предложена во 18 век од Руџер Бошковиќ, кој тврдел дека атомите се математички точки опкружени со наизменични полиња на привлечни и одбивни сили. Молекулите, пак, се изградени од овие елементи, а хемиските квалитети и на елементите и на соединенијата се резултат на конечните шеми на сили кои ги опкружуваа купчињата точкасти атоми. Овие теории сеосновите за идеите на Фарадеј за електрична енергија.
Фарадеј како хемичар
Второто стажирање на Фарадеј, под Дејви, завршило во 1820 година. Тој имал доволно можности да практикува хемиски анализи и лабораториски техники до точка на целосно владеење и ги развил своите теоретски гледишта до тој степен што тие би можеле да го водат во неговите истражувања.
Фарадеј ја стекнал својата рана слава како хемичар. Неговата репутација како аналитички хемичар довело до тоа да биде повикан како вештак во правните судења и да се изгради клиентела чии хонорари помогнале да се поддржи Кралската институција.
Во 1820 година тој ги произвел првите познати соединенија на јаглерод и хлор, C2Cl6 и C2Cl4. Овие соединенија се произведени со замена на хлор за водород во „олефиант гас“ (етилен), што е всушност една од првите реакции на супституција (ваквите реакции подоцна ќе послужат за да ја оспорат доминантната теорија за хемиска комбинација предложена од Берзелиус).
Во 1823 година, успеал да ја втечни неколку гасови (ликвефакција) како што се хлорот и амонијакот, преку ладење и компресирање, што беше значајно откритие за науката за гасови и хемијата. Ова беше еден од првите чекори кон разбирањето на фазните трансформации на гасовите во течности.
Во 1825 година, како резултат на истражувањето на гасови за осветлување, Фарадеј го изолирал и опишал бензенот (го нарекол бикарбурет од водород).
Во 1820-тите тој, исто така, спровел истражувања за легурите на челикот, помагајќи да се постават темелите за научната металургија и металографија.
По барање од Кралското друштвоза подобрување на квалитетот на оптичкото стакло за телескопи, тој произвелстакло со многу висок индекс на прекршување што довело, во 1845 година, до откривањето на дијамагнетизмот.
Фарадеј измислил рана форма на она што личи на Бунзенов горилник, кој сè уште е во практична употреба во научните лаборатории ширум светот како пригоден извор на топлина.
Помогнал да се утврди дека гасовите се пареи на течности кои поседуваат многу ниска точка на вриење и дал поцврста основа на концептот на молекуларна агрегација.
Фарадеј го определил и составот на хлор-клатрат хидрат, кој бил откриен од Хемфри Дејви во 1810 година.
Извел серија од популарни предавања наречени „Историја на една свеќа“. Во овие предавања, тој го искористил горењето на свеќата за да објасни различни феномени од хемијата и физиката, како што се процесите на согорување, испарување и кондензација, дифузија на гасови и начинот на кој реагираат различни супстанци. Иако овој дел од неговата работа не е револуционерен како другите негови откритија, тие придонесоа многу за популаризацијата на науката.
Тој е исто така одговорен за откривање на законите за електролиза и за популаризација на терминологијата како што се анода, катода, електрода и јон.
Фарадеј бил првиот што го пријавил она што подоцна станало наречено метални наночестички. Во 1847 година открил дека оптичките својства на златните колоиди се разликуваат од оние на соодветниот метал. Ова е веројатно првото пријавено набљудување на ефектите од квантната големина и може да се смета за раѓање на нанонауката.
Ајде да видиме што сторил за физиката?
Мајкл Фарадеј направил бројни значајни иновации и откритија во областа на физиката, кои ги поставија темелите за физиката како модерна наука.
Електромагнетна индукција (1831): Фарадеј открил дека промена на магнетното поле може да индуцира електричен напон во проводник, основниот принцип на електромагнетната индукција и ја дава основата на работата на генераторите и трансформаторите.
Фарадеев ефект (1845): открил дека поларизираната светлина може да ротира кога поминува низ материјал под влијание на магнетно поле. Оваа ротација, позната како Фарадеев ефект, е првото откритие кое покажало врска меѓу светлината и магнетизмот.
Дијамагнетизам и парамагнетизам (1845): Фарадеј открил дека различни материјали се однесуваат различно кога се поставени во магнетно поле, воведувајќи ги поимите дијамагнетизам (материјали кои се одбиваат од магнетното поле) и парамагнетизам (материјали кои се привлечени од магнетното поле).
Фарадеев кафез (1836): електричните полиња не можат да пенетрираат во затворен проводен објект, создавајќи концепт на Фарадеев кафез. Овој принцип е важен за разбирање на електростатската заштита и денес се користи во многу апликации, како што се заштита на електронските уреди.
Теорија на полиња: Иако концептот на полињата го развил подетално Џејмс Максвел, Фарадеј прв предложил дека електричните и магнетните сили се шират низ „полиња“, наместо директно меѓу телата. Оваа теорија е основа на модерната електромагнетна теорија.
Магнетни линии на сила: Фарадеј го вовел концептот на магнетни силови линии за да го објасни распоредот на магнетните полиња во просторот. Тој ги визуализирал магнетните полиња со користење на железни струготини за да ги покаже патеките на магнетните линии околу магнетите.
Ротација на магнетното поле: Фарадеј открил дека магнетното поле може да ротира со електричен мотор, што претставува основа за модерните електрични мотори. Ова откритие беше круцијално за развојот на електромоторите кои ги користиме денес.
Истражувања на оптичките својства на материјалите: Фарадеј истражувал како различни материјали влијаат на светлината и ја открил поврзаноста меѓу магнетизмот и светлината, што подоцна било важно за развојот на електромагнетната теорија на светлината.
Теорија на електрохемија на Мајкл Фарадеј која ги споила физиката и хемијата
Додека Фарадеј ги изведувал овие експерименти и ги презентирал на научниот свет, се појавиле сомнежи за идентитетот на различните манифестации на електричната енергија што биле проучувани. Дали електричната „течност“ што очигледно ја испуштале електричните јагули и другите електрични риби, произведена од генератор на статички електрицитет, онаа на волтаичната батерија и онаа на новиот електромагнетен генератор биле сите исти? Или тие се различни течности кои следат различни закони? Фарадеј бил убеден дека тие воопшто не се течности, туку форми на иста сила, но сепак препознал дека овој идентитет никогаш не бил задоволително покажан со експеримент. Поради оваа причина, тој започнал, во 1832 година, она што ветувало дека ќе биде прилично досаден обид, да докаже дека „сите електрични енергии“ имаат исти својства и ги предизвикуваат истите ефекти. Клучниот ефект бил електрохемиско распаѓање. Овие експерименти довеле директно до двата закони на Фарадеј, важни за електрохемијата:
(1) Количеството на супстанца депонирана на секоја електрода на електролитичката ќелија е директно пропорционална со количината на електрична енергија што се пренесува низ ќелијата.
(2) Количините на различни елементи депонирани од дадена количина електрична енергија се во однос на нивните хемиски еквивалентни тежини.
Во јуни 1832 година, Универзитетот во Оксфорд му доделил на Фарадеј признание-почесен доктор по граѓанско право. За време на неговиот живот, му било понудено звање витез, како признание за неговите услуги на науката, што тој го одбил на религиозна основа, верувајќи дека е спротивно на словото на Библијата да се акумулира богатство и да се стремат кон световна награда и изјави дека повеќе сака да остане „обичен г-дин Фарадеј до крај“. Избран за член на Кралското друштво во 1824 година, тој двапати одбил да стане претседател. Тој станал првиот професор по хемија во Кралската институција во 1833 година.
Алберт Ајнштајн чувал слика од Фарадеј на неговиот ѕид од студијата, заедно со сликите на Исак Њутн и Џејмс Клерк Максвел. Физичарот Ернест Радерфорд изјавил: „Кога ќе ја земеме предвид големината и обемот на неговите откритија и нивното влијание врз напредокот на науката и индустријата, нема преголема чест да му се оддаде на споменот на Фарадеј, еден од најголемите научни откривачи на сите времиња“.
Мерната единица за електричен капацитет - фарад (симбол F) - и неколку ефекти и уреди биле именувани по него: „Темниот простор на Фарадеј“, „Фарадеев ефект“, „Фарадеев кафез“,„ Фарадеев број“.
Хемичарите создадоа кристали за екстракција на влагата од воздухот со нула потрошена енергија
Извонредно баксузен, скромен фармацевт кој откри осум елементи и не доби признание за ниту еден од нив
WebDesign www.nainternet.mk