Во потрага на вистинските корени на хемијата

Кого и да прашате, ако малку од малку разбира хемија, ќе ви каже дека таа еволуирала од алхемијата. Но ако загребеме подлабоко во историјата, ќе откриеме дека изворот на сите науки лежи во ХЕРМЕТИЗМОТ и нејзиниот творец, Хермес Трисмегистус.

Стари записи на пирамида: Секогаш се јавува во блескавата магла опкружен со треперлив зеленкаст сјај. Неговата форма значително е поголема од онаа на смртен човек. Телото изгледа делумно проѕирно, така што срцето и мозокот можат да се видат како пулсираат и зрачат.

„Срцето  се претвори во ибис, а мозокот во светлечки смарагд. Во својата рака има крилеста прачка, испреплетена со змии...“

Хермес Трисмегистус, „трикратно големиот Хермес“ е попознат како  богот на мудроста Хермес -Тот и е една од најенигматичните фигури во интелектуалната историја. Од антиката, легендарниот „мудар Египќанец“ се смета за творец на неколку мистични и магични списи на теми како што се алхемијата, астрологијата, спагириката, медицината и трансценденцијата на Бога. Филозофите од ренесансата го прославуваат Хермес Трисмегистус како основач на филозофијата (овозможил да се создадат многу аналогии и врски со различни традиции: на платонизмот во неговите многубројни варијанти, на стоицизмот, на гностичките идеи, па дури и на одредени аристотелски доктрини), масоните го нарекуваа свој предок, а просветителските мислители се залагаат за религиозна толеранција во негово име.

Меѓу уметностите и науките за кои е потврдено дека Хермес му ги открил на човештвото се медицината, хемијата, правото, лакот, астрологијата, музиката, реториката, магијата, филозофијата, географијата, математиката (особено геометријата), анатомијата и ораторството.

До денес, Хермес Трисмегистус е една од централните фигури на окултизмот - неговото име е синоним за езотериката. Извршил влијание  на христијанските и муслиманските верзии на фигурата на БОГ во средновековна Европа, а моќта на херметизмот се гледа и во парацелзиското верување во ренесансната мисла, односот со пиетизмот и масонството во раната модерна Европа и односот со езотеризмот и семиотиката во современиот свет. Херметичката филозофија стана доктрина на европските алхемичари од средниот век и ренесансата, а ги содржи езотеричните елементи на халдејската астрологија, популарната грчка филозофија, алхемијата на арапските мислители и предантичките египетски и персиски маги.Внимавајте, според египетските записи, тој ги открил броевите и буквите, сметајќи дека, потпирајќи се врз пишаниот збор, луѓето нема да го загубат сеќавањето.

Херметизмот е преносител на светите науки што го издржа тестот на времето, иако на крајот нивното суштинско значење се изгуби и се измеша со „неточни“ науки.

Алхемијата на пример:нејз иниот предмет е созревањето, трансмутацијата или повторното раѓање на душата. Универзалните обрасци на алхемијата се среќаваат низ различни цивилизации, развиени во различни клими, но со сето тоа, алхемиската наука задржува значајни универзални вистини.

Во контекст на западниот херметизам, поточно во средновековната ера, Алхемијата еволуирала како тајна доктрина сокриена од вулгарниот свет, а алхемичарите често користеле „јазично шарлатанство“ за да ја заштитат својата традиција и учење.  Најскриената  композиција на нивната доктрина стана добро утврдена во симболите и сликите, кои за неупатените немаа никакво значење или дури се сметаа за магија. Алхемичарите знаеја дека одредени вистини се недостапни за обичниот свет и не ги исфрлија на површина напорите да ги откријат најинтимните тајни на нивната доктрина. Затоа, тие се преправаа дека нивното занимање е форма на металургијата  или експериментирање со хемиски елементи и метали.

Металургијата и металните рафинирања (трансмутација на олово во злато) претставуваат само надворешни процеси, но во комбинација со внатрешните методи на душата, тие вклучуваат една целосна фаза-пронаоѓање на каменот на мудроста!

Само уште еден пример: сулфурната киселина  била позната како ВИТРИОЛ, но малкумина и денес знаат дека е тоа акроним: „Visita Interiora Terræ Rectificando Invenies Occultum Lapidem“, алхемиско мото кое грубо може да се преведе како „Посетете ја внатрешноста на Земјата и [со] прочистување [себеси] ќе го најдете скриениот камен“. 

И за крај: Тот-Хермес (едно од најважните божества на Египетскиот пантеон) и за него се мислело дека ги претставува срцето и јазикот на Амон Ра и дека е посредник преку кој се пренесувала волјата на Ра на Земјата!

Е сега можеме да се замислиме и запрашаме: дали има вистина во Теоријата за древните вонземјани, или палеоконтакти, кои се претпоставки дека вонземјани ја посетувале планетата Земја и дека таквите контакти водат до почетоците или развојот на човештвото, цивилизациите, културата, медицината, технологијата и религиите.

Информациската експлозија на која сме сведоци во денешно време не само што повлекува конвергенција на границите на научната дисциплина, туку исто така значи дека учењата од одамна поминати епохи стануваат сè појасни. Оваа студија покажува дека учењата на Хермес Трисмегистус се навистина разбирливи само преку наодите на постмодерната наука. Поблискиот поглед на херметичките аксиоми открива дека тие пренесуваат значајни научни сознанија, иако нивната терминологија е одраз на ерата во која се создадени. Овие антички концепти покажуваат суштински разлики од она што го учи класичната физика, многу повеќе во корелација со резултатите од квантната физика.

 Научниците веруваат дека тој напишал преку 36 000 дела, но многу од нив се изгубени со уништувањето на Библиотеката на Александрија.

Во најинтересното дело „Kybalion" се наведени и објаснети седум основни принципи на Херметиката и тоа:

1. Принципот  Ментализам: вселената - тоа е ментална слика на Бога.
2. Принципот на Аналогија (коресподенција) кој кажува за аналогија помеѓу повисоките и пониските светови, микрокосмос и макрокосмос (тоа што се наоѓа на дното ќе најде начин да дојде најгоре).
3. Принципот  Вибрации: сè што постои - тоа е само различни вибрации (трансформација) на заедничкиот крај и почеток.
4. Принципот  Ритам: сè е во постојано движење: се спушта и се искачува, се движи од една крајност во друга.
5. Принципот  Поларитет: се си има своја спротивност и е всушност, токму спротивното - и тие секогаш може да се помират со еден парадокс.
6. Принципот  Пол: сите работи се комбинираат со два сосем различни елементи, како и сите креации се резултат на соработката меѓу двете различности.
7. Принципот  Причина и последица: сè е причина и последица, случајност не постои !

ДАЛИ ОВА НЕМА СЛИЧНОСТИ СО СОВРЕМЕНИТЕ НАУКИ ПА ДУРИ И СО КВАНТНАТА МЕХАНИКА САМО БИЛО ТАКА КАЖАНО ПОЛЕСНО  ДА ГО СФАТАТ ?

1. Полето на квантната енергија што продира во сè и каде сè е содржано; квантните честички што го сочинуваат полето, кои сами по себе ги содржат сите можности и од кои целото создание зема ентитет, би биле исконска супстанца или жива материја

СВЕСТ >> истовремена квантна кохерентност на материјата и нејзиниот капацитет за животната средина (еволуција).

Интеракцијата помеѓу умот и материјата на квантно ниво го отвора создавањето на манифестираниот универзум

2. На најосновното  ниво, кога ќе се спуштите доволно длабочина во субатомскиот универзум на квантни честички, нема разлика помеѓу умот и материјата (бран и честичка)

3. Квантната енергија на Поле и сите форми - и двете - на материјата како и на живите суштества, се состои од бесконечност од вибрирачки субатомски честички, секоја со своја посебна резонантна фреквенција на вибрации

4. Квантната енергија може да се организира во различна состојба на „кохерентност“;

Негативен пол - - - <<<<< Помалку <<<<< Квантна кохерентност >>>> Повеќе >>>>> + + + Позитивен пол

Клеточната кохерентност, која во основа е квантна, е основа за рамнотежата на здравјето на Човечкото суштество.

5. Механизмот за компензација потекнува од примената на мудроста и мислата од кои се свесни за квантни енергии кои го потекнуваат почетниот импулс.

Ритамот е суштински за да се постигне хармонија и рамнотежа што овозможува оптимално ниво на вибрации за кохерентност на клетките и подесена  интеграција на полето.

6. Во светот  нема  ништо случајно, поради тоа што секоја акција произведува реакција; како што се случува во едноставниот чин на „гледање“ - набљудување на субатомско квантно ниво - или како честичка (материја) или како енергија (бран). Набљудувањето го генерира пулсот (причината) на мелодијата кон кохерентност (ефект).

7. Интеракцијата помеѓу умот и материјата на квантно ниво би била причина за создавањето во манифестираниот свет, поради способноста на свеста да создаде квантна кохерентност на придружната организација на материјата и нејзината способност да се прошири кон нејзината околина ( еволуцијата). Високата интелигентна енергија (свесност-импулс-активна причина), генерира создавање во полето (пасивен субјект) што овозможува квантна манифестација.

ЕЛА СЕГА БИДИ ПАМЕТЕН!!!